CO7 is het intergemeentelijk samenwerkingsverband voor archeologie, cultuur en erfgoed tussen de gemeenten Heuvelland, Ieper, Langemark-Poelkapelle, Mesen, Poperinge, Vleteren en Zonnebeke. In 2005 werd CO7 opgericht als de culturele projectvereniging Cultuuroverleg Zeven. In 2007 trad de projectvereniging definitief in het daglicht en in 2008 werd de structuur vastgelegd in een regionaal cultuurbeleidsplan. Daarin werd het bestaan en de groei van CO7 bekrachtigd voor minstens 5 jaar.
Al van bij het ontstaan van de projectvereniging kreeg CO7 als toekomstwens mee om uit te groeien tot een steunpunt voor archeologie, cultuur en erfgoed in de zuidelijke Westhoek. Oorspronkelijk lag de nadruk vooral op het sociaal-cultureel werk en kunsten in de regio met oog voor onder andere het verenigingsleven, vorming en de amateurkunstenaars. Daarnaast werd ook een erfgoedconvenant afgesloten met de Vlaamse regering voor het opstarten van een Erfgoedcel en het uitvoeren van een erfgoedbeleid. Zo groeide Erfgoedcel Ieper uit tot Erfgoedcel CO7 waarbij vanaf dat moment met een regionale blik het veld zou worden bekeken. Ten slotte maakte een intergemeentelijke archeoloog het plaatje van de projectvereniging compleet. De drie diensten die voortvloeiden uit deze ontstaansgeschiedenis zijn autonoom werkzaam onder de CO7-koepel en nemen elk een onderdeel van de werking op zich. Zij kregen de volgende roepnamen met zich mee: Cultuurdienst CO7, Erfgoedcel CO7 en Archeo7.
Deze korte weergave van de ontstaansgeschiedenis is slechts een tip van de sluier. Voor de oprichting van CO7 en het bepalen van de doelstellingen gingen de bevoegde actoren niet over een nacht ijs. In 2007 had men in Vlaanderen weinig ervaring met het oprichten van een intergemeentelijk samenwerkingsverband. De deelnemende gemeenten Heuvelland, Ieper, Langemark-Poelkapelle, Mesen, Poperinge, Vleteren en Zonnebeke schreven dus (lokale) geschiedenis toen zij CO7 boven de doopvont hielden. Vaak moesten zij zich een weg banen langs onbetreden paden om tot de huidige organisatie te komen. CO7 heeft dan ook een heel eigen structuur van diensten en bestuursorganen met daarin de vertegenwoordigers van het archeologische, culturele en erfgoedgerelateerde veld.
Ondertussen is CO7 uitgegroeid tot een actieve organisatie die zijn taken als steunpunt zeer ter harte neemt. Sinds 2008 zijn er niet alleen beleidsmatig belangrijke zaken aangekaart en veranderd, ook in het werkveld kon de projectvereniging haar plaatsje veroveren. Dit vertaalt zich in projecten en opgravingen allerhande.
www.co7.be
